De sluier van de bruid
Gepubliceerd op / Tradities en gewoonten
In veel delen van de wereld wordt de sluier beschouwd als een symbool van minderwaardigheid en afhankelijkheid. Het betekent ook dat de vrouw toebehoort aan de vader of de echtgenoot.
Het is geen toeval dat aan het einde van de religieuze ceremonie de bruidegom de sluier opheft ...
Reeds in de Romeinse tijd droegen bruiden de sluier. Deze vertegenwoordigde maagdelijkheid. Door de gezichten van de vrouwen op deze manier te verbergen, paste religie een oude gewoonte toe. Alleen de wettige echtgenoot kan het gezicht van zijn vrouw onthullen omdat zij te mooi is om door iedereen te worden gezien.
Onder de Hebreeën is de sluier het symbool van jeugd, bescheidenheid en maagdelijkheid. Op een bruiloft verbergt het meisje dat de sluier draagt haar schoonheid, haar bescheidenheid, soms haar tranen en angst.
In de Maghreb landen wordt de bruidssluier litham genoemd en vindt zijn oorsprong onder de Berbers. Het bedekt alleen het onderste deel van het gezicht, het is een uitnodiging om het te weten.
In de joodse bruiloft is de sluier, ook wel houppah genoemd, een bruiloftskleed die het paar tijdens de ceremonie bedekt. Het beschermt de echtgenoten en symboliseert de ontvangst van de bruid in een nieuw gezin.
De huidige sluier vindt zijn oorsprong in het begin van de 19e eeuw. Hij is kort en licht.
Het dragen van de sluier is een overblijfsel uit de tijd dat het nuttig werd geacht om de bruid te verbergen zodat boze geesten haar niet konden herkennen. Volgens de legende zwierven de geesten rond de vrouw op haar trouwdag. De sluier symboliseerde het verlangen van de bruid om tegen alle onzuiverheden te worden beschermd.
Esthetische kant ...
Tegenwoordig is de sluier veel minder symbolisch, hij dient vooral als accessoire.
Een sluier kan kort, lang, kant zijn, met een dunne rand ... ongeacht de keuze zolang dat het bij de jurk past.
