De Tahitiaanse bruiloft : een authentieke rite
Gepubliceerd op 09-01-19 / Huwelijken in de hele wereld
Deze keer zetten we koers naar het paradijs op aarde... Plaats naar de weelderige landschappen van Polynesië, en meer specifiek die van Tahiti. Tegenwoordig is de conceptie van het huwelijk in perfecte harmonie met de hedendaagse familiewaarden van een goed deel van de wereld. Vroeger echter, in het oude Tahiti, was de conceptie van het huwelijk, meer bepaald de noties van trouw en echtelijke relaties bijna tegengesteld aan die van westerlingen.
Het is door de verhalen van ontdekkingsreizigers dat we de gebruiken van Tahiti hebben ontdekt, inclusief de charme van het huwelijk.
Een van de beroemdste ontdekkingsreizigers van de Polynesische tradities is de Fransman Louis Antoine de Bougainville. In een van zijn reisdagboeken van 1768 schrijft hij: "Hier is zoete luiheid de kunst van de vrouw en is de zorg om te behagen, hun meest ernstige bezigheid. Jaloezie is een zo onvreemd gevoel dat de man meestal de eerste is die zijn vrouw onder druk zet om zichzelf over te geven. Een meisje voelt in dit opzicht geen ongemak, luistert naar haar hart of zal haar zintuigen volgen, waarbij het publiek haar gedrag zal eren. Het lijkt er niet op dat het grote aantal langsvarende geliefden, dat ze mogelijk had gehad, haar belette om later een echtgenoot te vinden.
Deze evocaties suggereren dat het huwelijk bij de Maohi slechts een overeenkomst was met heel weinig liefde gevoelens, zonder sociale en religieuze gevolgen, en wiens seksuele daad de belangrijkste uitkomst was. Maar dit is niet correct, we weten vandaag dat verschillende elementen uit hun context zijn gehaald. Wat betreft de lichte zeden van de vrouwen, het was de echtgenoot die zijn vrouw "aanbood" aan zijn broer of beste vriend. Het gebeurde ook dat wanneer een belangrijk persoon op het eiland kwam, de man zijn vrouw aanbood aan deze bezoeker. Dit was een eer.
Het is echter waar dat het aantal partners vóór het huwelijk niet van belang was, omdat jongeren nog niet onderworpen waren aan sociale en religieuze regels.
Deze stukjes informatie helpen om de sociale en religieuze riten van het huwelijk van vandaag beter te begrijpen.
Laten we beginnen met het begin, meer bepaald de verloving. Zich verloven is de meest gebruikelijke methode om contracten tussen de leiders of hogere klassen van de samenleving tot stand te brengen. Wanneer een overeenkomst wordt gevonden, wordt de verloving gevierd. De twee families planten vervolgens een tak van Ti (typische haag) voor hun huizen, wat de belofte heilig maakt.
Op de ochtend van de bruiloft gaan familie en vrienden van de bruid naar het huis van de verloofde. Afhankelijk van de afstand wordt de processie te voet of met speciaal voor het evenement gebouwde kano's gedaan. Eenmaal op de plaats van bestemming bieden de ouders van de bruid haar huwelijksgeschenken aan.
De volgende dag gaat het paar naar de marae (plaats van aanbidding en sociaal leven, het is een kleine plaats) voor een religieuze ceremonie. De zegening van de Goden is van groot belang in de Polynesische cultuur. Het is op dit moment van het huwelijk dat de toekomstige echtgenoten de traditionele kostuums aantrekken. Dit zijn meestal lichte, witte outfits met hoofddeksels van veren en kettingen van schelpen en bloemen. De ceremonie wordt onderbroken door traditionele dansen en liederen.
Dan zal er een groot banket zijn waarrond de twee families en gemeenschappelijke vrienden elkaar zullen ontmoeten. Hoe groter en luxueuzer het buffet, hoe beter de familie aanzien wordt.
Wat het burgerlijk huwelijk betreft, is de procedure vrijwel identiek aan die van ons. Het echtpaar gaat met twee getuigen naar het stadhuis en tekent een register.
Leef ook de droom van de Tahitiaanse traditie!
De Polynesische bruiloft is een enorm succes bij de toeristen. Sommige grote hotels bieden ceremonies aan met het grootste respect voor de lokale gebruiken. Het is een originele manier om uw wensen te verenigen of te vernieuwen...
Tijdens deze ceremonie draagt u het traditionele kostuum en reist u per pirogue. Dan komt de tijd van het feest met lokale dansen en liederen, maar ook het buffet dat versierd is met typische gerechten.
Merk op dat het traditionele Polynesische huwelijk geen wettelijke of religieuze waarde heeft. Om de plechtigheid te formaliseren, moeten Franse burgers minstens een maand in Polynesië verblijven en daarna nog 10 dagen nodig hebben voor de publicatie van de huwelijksaankondiging. Ze worden gevraagd om zich in het gemeentehuis te presenteren met een geboorteakte, een medische verklaring, Een certificaat van celibaat en het bewijs van verblijfplaats.
Onderdanen van andere landen moeten een bewijs van huwelijkswetgeving voorleggen dat afgegeven is door de autoriteiten van hun land, een certificaat van het celibaat en een certificaat van publicatie van de huwelijksaankondiging op de woonplaats van hun land. Let op: de genoemde documenten moeten in het Frans vertaald zijn om te worden geaccepteerd.
Laat u verleiden, en zoals ze daar zeggen...
Nana! (Wat tot ziens betekend…)
